Skip to main content

Voor het eerst naar school

Mijn oudste zoon gaat al een tijdje naar school. Mijn jongste wordt inmiddels alweer bijna 4 jaar, dus gaat ook hij bijna naar school en komen zijn wen dagen er dus aan.

Eigenlijk zou hij afgelopen woensdag al gaan wennen maar aangezien de griepgolf met kotsende koters ons huis niet heeft overgeslagen, ging dat even niet door. Wat ik stiekem niet eens zo heel erg vond, natuurlijk wel het feit dat ze ziek waren, maar niet dat ik mijn baby nog even bij me kon houden.

Vandaag was het dus toch zover, zijn eerste wen dag op school!

Hij kwam vanmorgen mijn slaapkamer in gerend, na door papa te zijn wakker gemaakt, helemaal door het dolle heen...”mama!! Ik ga vandaag naar school!!” Hij had er zo'n zin in dat hij zichzelf helemaal heeft aangekleed, gewassen en tanden gepoetst. Zelfs zijn haartjes had hij, op zijn manier, helemaal netjes gemaakt. Aankleden kan hij al een tijdje natuurlijk wel zelf, maar hij wilde het nooit echt zelf doen, papa of mama moest altijd helpen....ik denk dat hij zelf nog eventjes een baby wilde blijven.

Maar dat is nu ineens helemaal weg! Mijn baby is groot!

Dus vandaag de eerste wen dag en omdat het de laatste dag voor de vakantie was mocht hij meteen ook speelgoed van huis meenemen, dus heeft hij Stripes meegenomen van Blaze en de monsterwielen. Bij ons op school hebben ze altijd de laatste dag voor de vakantie speelgoedochtend en mogen ze 1 ding meenemen van huis. Uiteraard zijn er een aantal regels...zoals geen wapens, geen schietdingen en eigenlijk het liefst iets waarbij ze samen moeten spelen. Maar dat laatste geldt eigenlijk pas echt vanaf groep 3.

Vol trots liep hij vanmorgen naar school met zijn nieuwe rugtas van Thomas de trein die hij vanochtend van ons heeft gekregen.

Aangekomen op school liep hij meteen de klas in alsof hij het allemaal al wist. De juf kende hij al omdat hij daar vorige week al even kennis mee had gemaakt en een handje mee heeft geschud. Dus dat zat allemaal wel goed.
Trommeltje fruit in de bak, jas ophangen in de luizenzak, handje geven aan de juf en op zijn stoel zitten in de kring. Mama was hij al vergeten op het moment dat hij de school inliep en dat papa inmiddels ook was gearriveerd nadat hij zijn oudere broer naar de klas had gebracht, had hij al helemaal niet door!

En hoe vond baby het allemaal?

Hij vond het geweldig op school, hij was er echt klaar voor! Hij heeft lekker gespeeld in de zandbak, heeft een vriendinnetje in de klas die hij al kende van de crèche, heeft zijn fruit helemaal opgegeten. Kortom hij vond het een topdag!

Hij is nog geen 4 jaar dus we houden het nog heel even op alleen wennen, maar het is duidelijk, mijn baby is geen baby meer en is er echt helemaal klaar voor!

En mama??

Mama is hier iets minder klaar voor...ik miste hem vreselijk!! Ineens mijn huisje leeg, zonder kind....typisch empty nest syndroom. Maar goed, ik heb geen keus, ik moet hieraan wennen.

De wen dagen op school zijn volgens mij ook vooral bedoeld voor de mama's hoor want volgens mij vinden de kinderen het wel best om naar school te gaan, terwijl ik al heel wat traantjes heb gelaten. Ach ja, even wennen en dan vind ik vast iets anders om mijn vrije dagen mee te vullen.

Hoe vond jij het toen je kind voor het eerst naar school ging?

Lovingmommy.

Comments

Popular posts from this blog

Waarom ik een pauze had ingelast

Een aantal van jullie hebben misschien gemerkt dat ik een tijdje geen blogposts meer heb geschreven. Zoals beloofd ga ik jullie vandaag de reden(en) hiervan vertellen. Een reden is dat ik mij even wilde focussen op mijn lichamelijke herstel en mijn gezin. Zoals jullie misschien nog weten heb ik, inmiddels twee jaar geleden, een ongeluk gehad waarvan ik nog steeds niet helemaal hersteld was. Inmiddels ben ik sinds een paar maanden weer helemaal de oude en weer volledig aan het werk. Dus dat stukje is gelukt! Dan nu mijn tweede reden: Een tijdje geleden schreef ik een blogpost over een mogelijk derde kindje. Ik schreef hoe ik erover dacht en ik schreef over mijn twijfels. Wilde ik het wel echt? Of wilde ik gewoon heel graag een meisje? Als je deze blogpost wilt nalezen, klik dan op onderstaande link: http://lovingmommy2.blogspot.com/2018/01/een-derde-kind.html?m=1 Ik besloot toen, met mijn man samen, dat we er niet voor zouden gaan zolang we alleen een meisje wilden. Wa

Mijn gender reveal party

Toen ik zwanger was van mijn eerste twee kindjes, was het nog niet echt in om een babyshower te krijgen. Een gender reveal party was toen helemaal nog geen ding in Nederland. Nu ik zwanger ben van mijn derde kindje is het echter helemaal hot! Maaaar ik hou de dingen heel graag in eigen hand, dus iemand anders vragen een babyshower te organiseren is niet echt een optie. Dus dat moest dan maar een gender reveal party worden...maaaar zoals ik al eerder schreef, ik wil het wel graag in eigen hand hebben, ofwel de gender moest van mij wel eerst bekend zijn voor ons. Dus mijn man, mijn jongens en ik wisten al het geslacht van de baby. Ik moet zeggen dat mijn jongens het geheim echt super goed hebben bewaard, letterlijk niemand wist vantevoren het geslacht. We hebben onze eigen gender reveal taart gemaakt, want ja ik bak onze taarten nu eenmaal graag zelf. Daarnaast zijn wij echter ook gek op donuts, en laten ze daar nu geweldige babyshower donuts hebben! Dus hoppa ook even 36 donut

Mijn roots....wat ben ik nu eigenlijk?

Ik ben geboren in Nederland. Ik heb een Spaanse moeder en mijn vader, die helaas vrij jong is overleden, was een Nederlander. Ik heb altijd in Nederland gewoond en ben ook erg Nederlands opgevoed. Toch werd ik vroeger een keer een buitenlander genoemd, en nee dit was geen vreemde op straat die op ruzie uit was ofzo, het was iemand die mij kende en mijn roots kende. Ik was zo verbaasd dat ik bewust de discussie aan ging, want ondanks mijn Nederlandse vader, Nederlandse opvoeding en het feit dat ik in Nederland ben geboren en de Nederlandse nationaliteit heb, was ik volgens die persoon nog steeds geen Nederlander. Volgens de Nederlandse wet ben ik een Nederlander, maar volgens deze persoon niet. Hoewel ik die persoon totaal onbelangrijk vond, vond ik het wel interessant om te weten waarom die persoon dat vond. Conclusie, ik ben geen Nederlander omdat mijn moeder geen Nederlander is. Toch bijzonder niet, dat sommige mensen het kennelijk beter denken te weten dan de Nederlandse wetg